Ademhaling

Dyspneu is een subjectieve sensatie van inefficiënte ventilatie. Het betreft een van de meest voorkomende klachten waarmee patiënten zich op een SEH melden. De opname-indicaties zijn zeer divers. De behandeling is vooral gericht op onderliggende pathofysiologische mechanismen. Tracheobronchitis is een van de meest gestelde diagnoses; verder worden toegelicht: pneumonie, pneumothorax, longembolie, asthma bronchiale, ARDS, longoedeem, pleura-effusie en hemoptoë. Een patiënt met een acute bovensteluchtwegobstructie krijgt, zolang op gespecialiseerde hulp wordt gewacht, een zo hoog mogelijke concentratie zuurstof toegediend en er moet een noodtracheostomieset klaarstaan. Met niet-invasieve monitoring kan men de ingestelde behandeling evalueren; voor diagnosticering blijven de anamnese en het lichamelijk onderzoek van belang. Indien onverwacht een moeilijke intubatie vereist is, moeten alternatieve plannen beschikbaar zijn. Er kan een reanimatiesituatie ontstaan waarbij artsen én verpleegkundigen gerechtigd zijn alle benodigde maatregelen te nemen. Idealiter beschikt elke SEH over een algoritme/protocol dat men volgt bij patiënten met een ‘moeilijke luchtweg’.